29 sierpnia 1980 r. to kolejny dzień nerwów w Stoczni Gdańskiej. Strajk trwa już 16 dni, a delegacja rządowa nie wróciła z Warszawy – nie ma zgody na postulat powołania Niezależnych Związków Zawodowych.
Kraj ogarnia coraz większa fala strajkowa – do MKS-u zgłaszają się coraz to nowsze załogi. Strajkują zakłady Zagłębia Miedziowego i liczne kopalnie, zakłady Rybnickiego Okręgu Przemysłowego, dołącza Górny Śląsk, nowe przedsiębiorstwa z Wrocławia, Wałbrzycha, Poznania, Łodzi.
W warszawie trwa narada najwyższego kierownictwa PZPR, podczas którego padają – na szczęście nieliczne – wezwania do rozwiązań siłowych.
W Szczecinie zarysowuje się szansa na porozumienie, pod wieczór powstaje protokół umowy końcowej.
Na terenie Stoczni Gdańskiej występują artyści z Trójmiasta. W Stoczni przebywa też reżyser Andrzej Wajda, który w rozmowie dla Strajkowego Biuletynu Informacyjnego „Solidarność” mówi m.in.: „Zawsze marzyłem o tym, bym mógł zrobić dalszy ciąg tego filmu[mowa o „Człowieku z marmuru” – KM] […] Historia syna – myślę, że wy w międzyczasie dopisaliście tę historię, dopisaliście ją swoimi czynami. Ich obrazem były obecne wydarzenia. Dlatego też wiadomo jak ta historia wygląda. Ona już się stała, już się wydarzyła. Miejmy jeszcze nadzieję, że się szczęśliwie zakończy, gdyż jej zakończenie jest tym, co napawa wszystkich największą troską”.
Anna Walentynowicz ogłasza, że z całego kraju na rzecz MKS-u i na Pomnik Ofiar Grudnia’70 wpłynęło ok. 5 mln złotych.
