Niedziela 24 sierpnia 1980 r., mimo tego że strajk trwa już jedenasty dzień, nie przyniosła żadnych rozstrzygnięć. Nie odbyły się żadne rozmowy, ani w Gdański, ani w Szczecinie.
Pracowała natomiast Komisja Ekspertów nad postulatami strajkujących i zaproponowała MKS-owi, by pojęcie Wolnych Związków Zawodowych zamienić na Samorządne Związki Zawodowe, bo na słowa „wolne” rząd „dostaje gęsiej skórki”. Tej niedzieli zapadła decyzja ekspertów, że zostaną ze strajkującymi do końca, co spotkało się z owacyjną reakcją strajkujących.
MKS w Szczecinie, po powrocie swojej delegacji z Gdańska, potwierdził, że postulat utworzenia Wolnych Związków Zawodowych jest sprawą podstawową.
W Warszawie zbiera się plenum KC PZPR, podczas którego Edward Gierek opowiedział się za politycznymi (czyli nie siłowymi) metodami rozwiązania tego konfliktu i dalszymi rozmowami z MKS-ami, ale nie odniósł się do postulatu nr 1 – związanego z utworzeniem związków zawodowych niezależnych od partii i dyrekcji zakładów.
Jedenasty dzień strajków odbywa się w niekorzystnych warunkach – rząd kręci w sprawie rozmów, partia atakuje strajkujących, media oskarżają o sianie fermentu, a blokada telefoniczna nie została zniesiona.
Dzisiaj, po kilkudziesięciu latach, gdy komunikacja jest łatwiejsza, odbywa się poprzez komórki, tablety, Internet i portale społecznościowe, trudno nam sobie wyobrazić atmosferę totalnego odcięcia i nerwów, jakie towarzyszyły strajkującym, którzy mimo tylu przeciwności decydowali się na strajk do skutku.
Strajkowy Biuletyn Informacyjny „Solidarność” publikuje 21 postulatów.
