Ósmego dnia strajków, 21 sierpnia 1980 r., w MKS-ie jest już przeszło 350 strajkujących zakładów, ale rząd nadal go ignoruje. MKS oświadcza: „Tylko uczciwe i demokratycznie prowadzony dialog może zakończyć strajk[…] Załogi strajkujące nie rozbijają jedności narodu polskiego i nie działają na szkodę państwa polskiego. Jeżeli władze chcą się o tym przekonać, niech przyjdą do strajkujących załóg, niech zapoznają się z uchwałami MKS, który je reprezentuje[…] Załoga Stoczni Gdańskiej, której zakład jest siedzibą MKS, gwarantuje pełne bezpieczeństwo delegacji rządowej na swoim terenie w czasie rozmów”.
Lech Wałęsa, przewodniczący MKS, poirytowany ciągłymi zarzutami o działanie pod dyktando KOR oświadcza: „Nikt nas nie inspiruje, ale znam działaczy KOR i nie zapomnimy, ile zawdzięczamy KOR-owi…”.
Po powrocie do MKS-u kilku zakładów wcześniej prowadzących niezależne od MKS-u rozmowy z delegacją Pyki, prezydium MKS zostaje zwiększone o przedstawicieli m.in. Stoczni Remontowej i Stoczni Północnej. Do MKS wchodzi także Lech Bądkowski ze Związku Literatów Polskich oraz dr Wojciech Gruszecki z Politechniki Gdańskiej.
Strajki wybuchają w Kołobrzegu, Słupsku, Toruniu, Bydgoszczy…
Wicepremier Mieczysław Jagielski, który zastąpił Pykę, przybywa do Gdańska i próbuje kroczyć skompromitowaną drogą swojego poprzednika – przez radio zaprasza do rozmów poza MKS-em i podaje numery telefonów do wojewody gdańskiego, licząc na to, że jakiejś załogi będą chciały prowadzić rozmowy indywidualnie.
Za to rozmowy ze strajkującymi zaczynają się w Szczecinie, gdzie do rozmów z tutejszym MKS-em zasiada komisja rządowa pod kierownictwem Kazimierza Barcikowskiego.
W „Ursusie” powstaje Robotniczy Komitet Solidarności ze strajkującymi robotnikami Wybrzeża.
