Już drugi dzień trwa strajk w Stoczni Gdańskiej. Komitet Założycielski Wolnych Związków Zawodowych i redakcja „Robotnika Wybrzeża” w składzie: Bogdan Borusewicz, Joanna Duda-Gwiazda, Andrzej Gwiazda, Jan Karandziej, Maryla Płońska, Alina Pienkowska, Lech Wałęsa, podpisany po odezwą o przywrócenie Anny Walentynowicz do pracy, jest organizatorem negocjacji z dyrekcją Stoczni.
Do strajku przyłączają się kolejne zakłady – m.in. Stocznia Komuny Paryskiej w Gdyni (gdzie przewodnictwo obejmuje Andrzej Kołodziej, „przed chwilą” wyrzucony ze Stoczni Gdańskiej), Gdańska Stocznia Remontowa, inne stocznie, porty, komunikacja miejska.
Dyrekcje poszczególnych zakładów prowadzą rozmowy ze strajkującymi, licząc na to, że uda im się wynegocjować sprawy płacowe wewnątrz zakładów. Ale obok postulatów płacowych coraz częściej pojawiają się postulaty powstania wolnych związków zawodowych „niezależnych od partii i dyrekcji zakładu pracy”. Robotnicy pokazują czerwoną kartkę reżimowym związkom, które były całkowicie zdominowane przez PZPRowskich aparatczyków. Wiedzą, że wynegocjowanie postulatów płacowych pójdzie w miarę łatwo, ale – jak to zazwyczaj dotąd bywało – po strajkach i demonstracjach wszyscy o nich zapominali. Systemową ich zdaniem zmianą mają być właśnie wolne związki zawodowe.
Komuniści w oficjalnych komunikatach nie wspominają o strajkach, jedynie czasami pojawiają się wzmianki o „przerwach w pracy”. I jednocześnie blokują połączenia telefoniczne i teleksowe z Wybrzeżem. Wiedzą bowiem doskonale, że mają do czynienia z nową jakością strajków. Poprzednimi razy protestujący wychodzili z zakładów wprost pod kule rozjuszonych ZOMOwców i wojska. Teraz zamknęli się w zakładach.
Poparcia dla strajków na Wybrzeżu udzielił Komitet Samoobrony Społecznej KOR.
